Abonneer je nu op onze nieuwsbrieven!

Abonneren

Nee, bedankt

Ja, denk met me mee rond de
materialisering van mijn project

Violette Schönberger

Mid-rise Milaan

23 april, 9:00

Vroeg in de ochtend, nog voor hier de echte spits losbarst en nog voor de warmte toeslaat, zijn de koffietentjes al vol met bezoek. Staand aan de bar, een espresso in één slok wegtikken, ‘ciao, ragazze’ en weer weg. Milaan in de vroege ochtend is een levendig sociaal verkeer van werktassen, boodschappen, zoete broodjes en kinderen op weg naar school.

Altijd leuk om als bezoeker van een stad het gevoel te hebben om even onderdeel te zijn van het dagelijks leven van de lokale stadsbewoners. En wonderlijk, het verschil met het publieke leven bij ons op dat tijdstip. Met z’n 1,3 miljoen inwoners is de stad Milaan weliswaar veel groter, maar toch niet exorbitant veel groter dan Amsterdam of Rotterdam. Maar wel exorbitant veel levendiger. Deze stad is dense, echt dense. Milaan heeft niet alleen het dubbele aantal inwoners van Rotterdam, maar ook bijna het dubbele aantal inwoners per vierkante kilometer, een bijna twee keer zo hoge dichtheid. En dat voel je. En dat voelt lekker.

De typologische opbouw van de stad heeft niets te maken met de Nederlandse stadsopbouw. In de week van mijn bezoek heb ik niet één grondgebonden woning gezien. In Milaan woont men in appartementen. Niet het soort appartementen dat we in Nederland bouwen: doorgestapelde plattegronden in galerijflats of woontorens, maar appartementen in grootschalige stedelijke blokken van 6, 7 of zelfs 10 bouwlagen. Met hoge entrees, royale trappenhuizen, weelderig begroeide binnentuinen en met een beetje mazzel een dakterras. Dankzij Airbnb ervaarde ik een paar woningen van binnen en het voelde logisch: het is mooi, maar het is klein, dus ja een koffie drink je buiten.

De stedenbouwkundige opzet van Milaan is niet zo strak geregisseerd als in het Barcelona van Cerdà of het Parijs van Haussmann; de grote uitbreidingen van Milaan vanaf het eind van de 19^e eeuw waren vrijer en losser van morfologie en architectuur. De stad voelt daarmee natuurlijker aan, minder geforceerd en minder ontworpen. Uiteraard lag er aan deze stadsuitbreiding een stedenbouwkundig plan ten grondslag, maar niet het soort plan dat schreeuwde ‘ik ben een stedenbouwkundig plan’. Met de brede straatprofielen, hoge wanden vol plastiek, pleintjes of parkjes op iedere straathoek en grote aandacht voor de tussenruimte is het wandelen door Milaan een groot plezier. Alle woongebouwen zijn uitgevoerd in robuuste materialen als natuursteen, keramiektegels of baksteen. Iedere hal lijkt wel een terrazzovloer te hebben. Wat een aandacht, wat een zorgvuldigheid en wat een visuele rijkdom.

Waar veel andere Europese landen een dergelijke 19e-eeuwse stedenbouwkundige invulling kennen, is de binnenstedelijke mid-rise in Nederland weinig gerealiseerd. We bouwen grondgebonden, soms een beetje hoger tot 4 of 5 lagen en als er echte aantallen gemaakt moeten worden stoppen we het woonprogramma het liefst direct in een hele hoge toren. Maar waarom eigenlijk? Torens vragen om een zorgvuldig skyline-ontwerp en roepen altijd de discussie op over de eventuele verstoring van het stadsbeeld, terwijl de continuïteit van de mid-rise stad zoals Milaan een uitermate rustig beeld oplevert, dat tot een stuk minder morfologische vragen hoeft te leiden. Bovendien leveren grootschalige bouwblokken als dit een veel gelijkmatiger verdeling op van de zon en schaduw in de stad, en ze creëren een luwe stad met minder windoverlast.

Met de recente aandacht voor hybride stadsblokken – hybrides tussen gesloten bouwblokken en ensembles van meerdere woontorens – lijkt de mid-rise in Nederland echter aan populariteit te winnen. Laten we die aandacht vasthouden en voor de nodige verdichting van Nederland daarom wat vaker kiezen voor het grootstedelijke blok van een laag of zeven: zo’n volume kan een grote diversiteit aan woontypologieën huisvesten, rustige binnentuinen kunnen gemeenschapsvorming bevorderen, rooilijnen maken straatwanden en onder de grote kavel is voldoende ruimte voor het benodigde parkeren. Het stedelijke mid-rise blok biedt bovendien tal van mogelijkheden voor de broodnodige productie en werkruimtes in de stad, dankzij z’n royale maat. En niet te vergeten: een vroeg geopende koffiebar.

Violette Schönberger is architect en stedenbouwkundige, en is mede-oprichter van ontwerpbureau Falsework. Haar columns publiceert ze op fromscratch.work en zijn gebundeld in het boek Paradijs van Imperfectie. In 2019 won ze de Geert Bekaertprijs voor Architectuurkritiek.

Trefwoorden

stedelijkheid dichtheid gesloten bouwblok mid-rise column milaan verdichting hybride stadsblok violette schönberger

1	Mecanoo en De Urbanisten presenteren masterplan voor De Kaai in Rotterdam woensdag, 1 mei
2	Wageningen Campus krijgt verzamelgebouw met houten constructie dinsdag, 30 april
3	Nieuw Museumpark Vonk in Eindhoven krijgt biobased museumgebouw dinsdag, 30 april
4	Herindeling van een vooroorlogse woning creëert een eigentijdse loft dinsdag, 30 april
5	Blijft er ruimte voor stenige gebouwen? dinsdag, 30 april

Gerelateerde nieuwsberichten

Columns van Violette Schönberger gebundeld in boek

21 maart

Terugluisteren: Violette Schönberger in Nooit Meer Slapen

24 april

Mid-rise Milaan

Trefwoorden

Best gelezen

Gerelateerde nieuwsberichten

Gerelateerde video's

Andere nieuwsberichten

Museum Het Schip organiseert conferentie en tentoonstelling over tuinsteden

Stedenbouwkundig raamwerk voor De Nieuwe Kern vastgesteld

Minitopia ontwikkelt nieuwe locatie in Valkenswaard

Casa tamariu ligt als een monoliet in het Spaanse kustlandschap

Huizenprijs stijgt snel tot boven record, denkt ING

CBS: minder natuur en bos in Nederland, meer plekken bebouwd

Derde editie Stadsbouwprijs Amersfoort van start

Installateurs zien geen stagnatie in de verkoop van warmtepompen

Bouwbedrijf BAM verkoopt meer woningen dankzij particulieren

Dura Prijs 2024 in het teken van luwte in de stad