Universiteitsgebouw Vertigo, Eindhoven
17 december 2003
Bij de transformatie van het voormalige Scheikundefaculteit van de Technische Universiteit Eindhoven tot Vertigo speelden innovatie, duurzaamheid en flexibiliteit een centrale rol. Het nieuwe onderkomen van de faculteit bouwkunde is tot op het betonnen casco gestript, opnieuw ingedeeld en omhuld met een nieuwe, glazen vliesgevel. Met een gemiddelde open-/dichtverhouding van 30/70 verhult én onthult deze vliesgevel wat er in het gebouw gebeurt.
De lichte, duurzame vliesgevel is aan de buitenzijde voorzien van een geëmailleerde print van de steigers van Gaudi’s Sagrada Familia uit Barcelona; het symbool van het immer onvoltooide project van de architectuur, dat perfect aansluit op de functies in het gebouw. Het kale, gezandstraalde beton, dat alle sporen draagt van het eerdere leven van dit casco, is prominent aanwezig in het interieur, dat door de royale verdiepingshoogte van meer dan vijf meter zeer open en transparant is.
Overzichtelijk
Vertigo is zeer functioneel ingericht. In het gebouw is duidelijk onderscheid gemaakt in studentenlagen, staflagen en werkplaatsen. Dit zorgt niet alleen voor overzicht, maar ook voor een beheersbare logistiek van gebruikers. De werkplaatsen bevinden zich op maaiveldniveau. De nieuwe voorbouw is voorzien van een luie, natuurstenen trap annex auditorium die naar het eerste niveau leidt – wat overal op de TU-campus de belangrijkste laag is. Vanaf het auditorium hebben gebruikers duidelijk zicht op de maquettewerkplaats op de begane grond.
Op de eerste lagen boven de entreeverdieping zijn alle ateliers ingericht. De stafmedewerkers zijn daarboven ondergebracht, rondom een groot atrium met glazen dak. Vanaf de zesde verdieping zijn uit de bestaande vloer grote gaten gezaagd, die de verschillende vakgroepen met elkaar verbinden.
Zichtlijnen
Alle ruimtes, van de ateliers tot de kleine en grote werkkamers, de open werkplekken en de bespreek- en vergaderruimtes zijn flexibel te gebruiken. De ruimtescheidende constructies zijn nergens dragend, grotendeels verplaatsbaar en demontabel. Alle componenten zijn bovendien herbruikbaar, zodat het gebouw aan de (veranderende) wensen van de gebruikers kan worden aangepast. Zeker in deze faculteit, waar de complete bouwketen wordt opgeleid, is dat geen overbodige luxe. Alle functies zijn zoveel mogelijk in het zicht gelaten, wat ruimte laat voor bestudering, inspirering en eigen interpretatie. Daarmee is het gebouw een leergebouw pur sang.
Krachtig in zijn eenvoud
Opvallende blikvangers in het interieur zijn de ontvangstloge op entreeniveau (+1) en de balies, kasten, zitelementen en pantry’s op de verdiepingen, die als objecten in de ruimte zijn geplaatst. Het interieur is verder zo eenduidig en sereen mogelijk gehouden, met marmoleum vloeren en hoofdzakelijk houten elementen, die vragen om de creativiteit en eigen inbreng van de gebruikers. De gebruikers bepalen het verhaal binnen de door ons ontworpen context.
Het lunchcafé is ingericht met wanden in zwart tegelwerk met een groene voeg en speciaal ontworpen tafels. Door hun vorm en verfijnde detaillering contrasteren deze toevoegingen met de robuustheid van het betonnen casco, wat zorgt voor een bijzondere beleving.